Zakład

 

Patrząc na niebo z tarasu przygodnych palaczy,

gdzie gwarny dzień gromadzi tłumy, zaś głusza

nocy pozwala w samotności widzieć tę jak się patrzy

świetlnych odruchów kołyskę, co niewątpliwie porusza

skrywany styk neuronów jak splot rąk Perseidów… 

                                                                            [I choćby

przyszło zaćmienie słońc, księżyców – teraz już zobaczysz

zawsze swe odbicie w tym porysowanym gwiazdami 

                                                                     [lustrze; pokusa

patrzenia jest silniejsza od strachu przed skutkami groźby,

którą los zapewne i ciebie zechce obsobaczyć,

obojętne: w dzień gwarny, letni czy w noc smutnie 

                                                                         [mroźną     

i samotną, która wżera się w każdą myśl i spina usta

do bełkotliwych zapewnień. Na próżno

wsparty o poręcz dymu odgarniasz znad oczu

lot gwiazd jak kosmyk snu; balkonowej atmosfera sceny

narasta i choć nic lub mało rzeczy może cię zaskoczyć,

kiedy wszystko to, czego udało nam się zaznać, 

                                                                        [jak wiemy,  

zdaje się biec uparcie do jakiegoś z grubsza znanego finału

popychane wiosłami trier nieuchronnego losu,  

to nieodmiennie przejmuje cię żalem Eros odsunięty 

                                                           [na odległość strzału,

który znów chybia, przegrywając zakład z bratem 

                                                                        [Tanatosem.