Wywianowanie

Cóż to znowu? Na przekór
co to mgli się w człowieku?

Mgła na dusznych pragnieniach
co dobywa z istnienia?

To dobywa, co ciemne,
co na ziemi przyziemne.

Zimna mgła i spotniała
legła, by lgnąć do ciała.

Mgła się w ciele domowi
znów na przekór duchowi.

Żywot na pół przekrawa
ciemnobiała kurzawa.

Biały mrok mgielne treści
w cały żywot twój zmieści.

Mgła w twą zachodzi głowę:
masz tu w spadku połowę.

Dobrześ wywianowany,
wpół zgięty, wpółsprostowany.

Mgła za wianem się wlecze
w polu nieszczerym, w wietrze.