W popiele

 
Wielkie są rzeczy, które uczyniłeś.
Małe są rzeczy, które uczyniłem.
Trzeba to powtarzać
w każdej chwili.

Powtarzać,
gdy wraca dzień

i oczyszczający ogień
wypala wargi.

Powtarzać, gdy
dzień odejdzie,
zostawiając nas
w połowie drogi.

Albo wtedy,
gdy bujny wiatr
napełni żagle jak tykwy,
unosząc cienie
ponad rzeką,
rosą,
jasną suknią piasku.

A także wtedy,
gdy umierająca cisza
rozerwie z łoskotem obłok.

Wielkie są rzeczy
uczynione przez Ciebie.

A ja zbyt mało uczyniłem.
A co uczyniłem,
wszystko na swoją miarę.

Powtarzam to,
odciskając słowa
w popiele.