Ogrody

Ogrody ukryte za wysoką suchością traw;
motyle mające za ojczyznę tę bryłę powietrza 
w której akurat są – 
od końca do końca skrzydeł; 
gęste od mięsa ryby 
w ciało wody wszczepione 
wprawnym okiem łowcy.

Jakie imiona
nadawać lusterkom
niegasnącego ognia
odbijającym przez chwilę
widzialne i niewidzialne?

Kroczę wśród was, ogrody,
nie myśląc o śladach 
stóp odznaczonych w pyle. 
Biała droga przesuwa się cicho 
jak złodziej jabłek; ostrożnie 
przenosi owoce 
w dół ku mostom, 
ku ich coraz twardszej 
połyskliwej wilgoci.